Jak rozwój hipokampu wpływa na pamięć niemowląt? Nowe odkrycia naukowców
W ostatnich latach naukowcy z amerykańskich uniwersytetów, w tym Uniwersytetu Columbia oraz Uniwersytetu Yale, dokonali przełomowych odkryć w dziedzinie pamięci dziecięcej. Badania ukierunkowane na hipokamp, kluczowy obszar mózgu odpowiedzialny za zapamiętywanie, dostarczyły nowych informacji na temat tego, jak pamięć rozwija się od najwcześniejszych lat życia. Przeprowadzone analizy wykazały, że wspomnienia udokumentowane w pierwszych latach życia mogą być przechowywane w naszym umyśle, ale nie jesteśmy w stanie ich przywołać w dorosłości.
Zagadkowy brak wspomnień z niemowlęctwa
Zastonowienia dotyczące pamięci w dzieciństwie, zwane amnezją dziecięcą, były tematem wielu badań. Dr Tristan Yates z Uniwersytetu Columbia zauważył, że większość ludzi zaczyna przypominać sobie wydarzenia z wieku trzech lub czterech lat. Część osób może mieć krótkie wspomnienia z wcześniejszego okresu, jednak pamięć związana z pierwszymi miesiącami życia pozostaje tajemnicza. To budzi pytanie o to, dlaczego mimo bogatego doświadczenia, które nabieramy w tym czasie, nie jesteśmy w stanie go sobie przypomnieć.
Brak tych wspomnień jest związany z rozwijającym się hipokampem, którego struktura zmienia się aż do nastoletnich lat. W ciągu długoletnich badań, większość naukowców przyjmowała tezę, że rozwijający się hipokamp nie jest w stanie efektywnie przechowywać nowych wspomnień u niemowląt. Jednak wyniki ostatnich badań, przeprowadzonych przez zespół Yatesa, zaczynają podważać te ustalenia.
Badania nad pamięcią epizodyczną niemowląt
W marcu br. wyniki badań dotyczących pamięci epizodycznej, opublikowane w prestiżowym piśmie naukowym "Science", przyciągnęły szeroką uwagę. Badacze podjęli próbę zrozumienia, czy hipokamp jest aktywny podczas tworzenia wspomnień u dzieci w wieku od czterech miesięcy do dwóch lat. W eksperymencie uczestniczyło 26 dzieci, którym pokazywane były różnorodne obrazy. Naukowcy użyli funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI), aby monitorować aktywność hipokampu i sprawdzić, czy dzieci były w stanie zapamiętać pokazywane im obrazy.
Eksperyment polegał na tym, że dzieci oglądały zdjęcia kanionów, zabawek czy twarzy. Po pewnym czasie badacze pokazywali te same obrazy obok nowych, aby sprawdzić, jak dzieci reagowały na to, co już widziały. Wyniki sugerowały, że hipokamp był bardziej aktywny, gdy dzieci oglądały obrazy, które później rozpoznały jako znane. To wskazuje, że pomimo długiego okresu rozwoju hipokampu, jest on w stanie tworzyć krótkoterminowe wspomnienia także w okresie niemowlęcym.
Statystyczne uczenie się a pamięć epizodyczna
Dr Yates zauważył także, że wcześniejsze badania koncentrowały się na zjawisku statystycznego uczenia się, które również miało miejsce u niemowląt. To zdolność do rozpoznawania regularnych wzorców w otoczeniu, które odgrywa kluczową rolę w ich rozwoju. Na przykład, gdy dziecko uczy się, że po posiłku przypisuje się mu czas na drzemkę. Te pierwsze objawy uczenia się wskazują, że hipokamp zaczyna działać już w bardzo wczesnym etapie życia dziecka.
Jednakże w kontekście pamięci epizodycznej, hipokamp nie wydaje się być aktywny, aż do osiągnięcia przez dziecko wieku około roku. To zarysuje ciekawy obraz tego, jak różne systemy pamięci mogą się rozwijać i wzajemnie wpływać na siebie z czasem.
Dlaczego zapominamy wspomnienia z niemowlęctwa?
Jednym z kluczowych pytań, które badają naukowcy, jest to, dlaczego jako dorośli nie możemy przypomnieć sobie wspomnień z okresu niemowlęcego. Dr Yates zauważa, że dla zrozumienia tego fenomenu nie wystarczy jedynie analiza pamięci epizodycznej; kluczowe są również inne czynniki związane z kontekstem, emocjami oraz relacjami z opiekunami w tym wczesnym okresie życia.
W trakcie badań pojawiło się wiele hipotez w sprawie utraty tych wspomnień. Jedna z nich sugeruje, że mogą być one przechowywane w hipokampie, ale nie są odpowiednio przekazywane do innych obszarów mózgu. Inna koncepcja zakłada, że wspomnienia są przechowywane, ale brak jest dostępu do nich.
Wspomnienia niemowląt w eksperymentach na zwierzętach
Interesującym aspektem badań nad pamięcią jest to, że wiele z tych teorii można także zobaczyć w badaniach przeprowadzonych na zwierzętach, takich jak gryzonie. Myśli, które jako młode uczą się przechodzić przez labirynt, zazwyczaj zapominają o swoim doświadczeniu, jednak można je „aktywować”, aby przypomniały sobie, jak działać w danej sytuacji.
Przykłady z badań nad myszami wskazują, że wspomnienia mogą być przechowywane w mózgu, a później podczas eksperymentów można stymulować neurony w taki sposób, aby mysz zaczęła zachowywać się jakby pamiętała o wspomnieniu. Z tego powodu naukowcy mają nadzieję na dalsze badania nad analogią między pamięcią niemowlęcą a badaniami na zwierzętach.
Wpływ emocji na pamięć niemowląt
W kontekście wszystkich tych badań tym, co wyraźnie się ujawnia, jest znaczenie emocji w kształtowaniu pamięci niemowlaków. Obecnie naukowcy badają różne czynniki, które mogą wpływać na to, jak wspomnienia są przechowywane lub jak są później przywoływane. Na przykład, jakie skutki mają emocje towarzyszące różnym wydarzeniom na zdolność do ich pamiętania.
Podsumowując, badania nad pamięcią dziecięcą otwierają wiele cennych drzwi do zrozumienia tego, jak wspomnienia rozwijają się i co może prowadzić do ich utraty. Niezwykle istotne są dalsze studia, które pozwolą zgłębić tajemnice tego, co tak wpływa na naszą pamięć w pierwszych latach życia, kształtując tym samym nasze późniejsze doświadczenia.
Źródło: Agencja Informacyjna NEWSERIA
